Degenen die mij al wat langer volgen weten dat wij een hond hadden, Pip.
Zij kwam ook wel eens voorbij op foto’s die ik deelde als we weer eens van de natuur aan het genieten waren of samen in de tuin wat zonnestraaltjes pikten.
Zodra ik ging zitten in de zon sprong ze gelijk op mijn schoot om lekker tegen me aan te kruipen.
Helaas hebben wij twee weken geleden afscheid moeten nemen van ons maatje.
Pip was 8 jaar lang onderdeel van ons gezin. We maakten elke dag de fijnste wandelingen.
Alle dagen was ze bij ons en genoten we van elkaars gezelschap.
Het huis is leeg en stil nu ze er niet meer is op de dagen dat ik thuis werk en de rest naar werk en school is. Het gemis is enorm.
Ook dit hoort bij het leven en is waar ik nu mee te maken heb en deel daarom met jullie hoe ik hiermee omga. En hoe mindfulness voor mij nu ook weer een steun is.
Door mindfulness te beoefenen heb ik alle jaren met Pip zo intens van alle momenten met haar genoten. Want ik was echt met al mijn aandacht bij haar als ik iets met haar ondernam. Alle wandelingen, het spelen en alle heerlijke knuffelsessies.
En nu ik het enorme verdriet ervaar, terwijl ik kijk naar alle plekjes in huis waar ze niet meer is en alle momenten waarop ik haar naast me verwacht, haar pootjes soms nog lijk te horen op het laminaat, helpt mindfulness me ook.
Het helpt me om bewust om te gaan met wat er allemaal in me omgaat. Ik kan heel goed voelen welke emoties er voorbij komen. Ik herken en erken ze en als er ruimte is probeer ik ermee te zijn.
Ik ben me bewust van allerlei gedachten die voorbij komen. Gedachten die niet waar en niet behulpzaam zijn laat ik voorbij gaan. Het NU is momenteel niet zoals ik het zou willen, maar wel hoe het is. Dit vraagt dus van mij om steeds het NU te aanvaarden. Dit betekent niet dat ik het leuk vind, maar wel dat ik besef dat dit het is met alles wat dat met zich meebrengt.
De herinneringen triggeren nu vooral nog het gemis en dus het verdriet. Maar ik weet dat er ook momenten zullen komen dat ik deze herinneringen koester en deze me juist de liefde laten voelen.
Nu probeer ik bewust tijd te maken om te voelen en alles er te laten zijn. Door even stil te zijn, stil te staan, of in een meditatie contact te maken met het gevoel. Door het beoefenen van mindfulness kan ik voelen wat ik nodig heb.
Soms gewoonweg afleiding omdat het even teveel is, soms een knuffel, soms praten, soms herinneringen ophalen en soms even flink huilen.
Alles gaat voorbij. De leuke dingen, maar ook de minder leuke dingen.
Het herkennen van de beweging van het vasthouden of wegduwen zorgt ervoor dat ik steeds opnieuw kan kiezen om het te ervaren zonder het te willen controleren.
Alles komt en gaat. Alle fijne emoties en alle onprettige emoties.
Alles verandert en ik oefen om me mee te bewegen met deze verschillende ervaringen.
Wellicht kunnen deze woorden je helpen wanneer je in een situatie zit die niet is zoals je het eigenlijk zou willen. Want ook dit moment gaat weer voorbij.
